در ضلع جنوب غربی مسجد مقدس جمکران، چاه آبی وجود دارد که رسم است برخی از زائران، عریضه‌ای را می‌نویسند و در آن می‌اندازند. تا اینجای مسئله را می‌شود با روایات و آیات، توجیه کرد اما وقتی آداب دین، از «سنت» به «رسم» می‌رود، عوام‌زدگی بر إستنان، غالب می‌شود و نتیجه این می‌شود که مدت‌هاست در کنار آن چاه و قاعدتاً با هم‌راهی و نظر موافق تولیت مسجد، یک دکه‌ای زده‌اند و عریضه می‌فروشند!

کاغذهایی با شکل زیر و با لوگوی مسجد جمکران به قیمت صد تومان. عریضه بردن به خدمت حضرت امام معصوم (ع)، ایرادی ندارد و بلکه پسندیده است اما اینکه یک عده‌ای از عریضه بردن عوام‌الناس، پول در بیاورند، حالا خرج هر کاری که می‌خواهند بکنند، هیج وجهی ندارد و اگر کسی اراده بکند که این عوام‌زدگی را با استناد به مبارکه‌ی دوازده سوره‌ی مجادله، توجیه و قیاس بکند، بسیار راه غلطی را پیموده است. عوام‌الناس اگر عریضه‌ای دارند، بروند یک دعایی بخوانند و به ساحت حضرت، عریضه‌شان را تقدیم کنند و اگر دلشان با عریضه‌نویسی، آرام می‌گیرد، عریضه‌ای بنویسند و به آب روان بیاندازند مگر اینکه روایتی وجود داشته باشد که فقط حضرت عریضه‌هایی را ترتیب اثر می‌دهند که روی سربرگ رسمی مخصوص با لوگوی مسجد مقدس جمکران، مکتوب شده باشد. این کار، نه سنت، که رسم بدی است که دارد باب می‌شود و با یک حساب سرانگشتی، به نظر می‌رسد که در یک نیمه‌ی شعبان مثلاً، حجم نسبتاً زیادی پول، جمع می‌شود و بهتر است که جلوی آن گرفته شود.