آقای صدا و سیما! «12 سال بردگی»، تطهیر آمریکایی‌های وحشی و برده‌دار، و صهیونیست‌های غاصب ظاهرا یهودی و توهین صریح و عجیب به دین مسیحیت است. اصلا فهمیدن این فیلم، سواد سینمایی نمی‌خواهد. همه‌ی فیلم، به دو آدم خوب، ختم می‌شود: مستر چاپین یهودی (Chapin) و مستر بَس آمریکایی (نماد آبراهام لینکلن) (Bass) و یک آدم منفور: مستر اِپس مسیحی (Epps).

بردگی در این فیلم، سمبل همه‌ی توحش دوران تاریخ کوتاه آمریکا است و همه‌ی این توحش، با زیرکی تمام، به نام مسیحیت به عنوان یک دین خشن و زشت، نوشته می‌شود و این یهودیان و آمریکایی‌های مهربان هستند که سیاهان را از بردگی، نجات می‌دهند. آقای بس، همان آبراهام لینکلن است که پارسال اسکار نگرفت و امسال، اسکار، دِین خود را به او ادا کرد.