وحدت، یک مسأله‌ی استراتژیک

تا حالا به اسکناس پنجاه تومانی دقت کرده‌اید؟

هفته‌ی وحدت، گرامی باد:

فریب های استکبار

امام المسلمین خامنه ای (مد ظله):
یکى از خصوصیّات استکبار که باز یکى از شاخص ها است، فریبگرى و رفتار منافقانه است؛ این را توجّه کنید. همین جنایاتى که گفته شد، همه‌ى اینها را در تبلیغات خودشان سعى میکنند توجیه کنند و جنایت را در لباس خدمت نشان بدهند! این نظام استکبار که قصد سلطه‌ى بر ملّتها را دارد، از این شیوه به‌طور متعارف و معمول در همه‌ى زندگى‌اش استفاده میکند؛ شیوه‌ى توجیه جنایت و پوشاندن لباس خدمت به جنایت. همین حمله‌ى به ژاپن، یعنى دو بمبى که در هیروشیما و ناکازاکى منفجر شد، آمریکایى‌ها عذرخواهى میکنند، به این صورت میگویند که اگرچه با این دو بمبى که ما به این دو شهر پرتاب کردیم، ده‌ها هزار در وهله‌ى اوّل، شاید صدها هزار کشته شدند، [امّا این کار] هزینه‌ى تمام کردن جنگ جهانى دوّم بود؛ اگر ما آمریکایى‌ها این بمبها را نمى‌انداختیم، جنگ ادامه پیدا میکرد؛ حالا اگر دویست هزار [انسان‌] کشته شدند، آن‌وقت دومیلیون کشته میشدند؛ بنابراین ما خدمت کردیم که این بمبها را انداختیم! ببینید این حرفى است که آمریکایى‌ها در تبلیغات رسمى [میگویند].
 الان شاید از آن روز ۶۵ سال میگذرد؛ دائماً همین حرف را تکرار کرده‌اند و گفته‌اند. این یکى از آن حرفهاى فریبگرانه و منافقانه و از دروغهاى عجیب و غریبى است که جز از دستگاه‌هاى استکبارى بر نمى‌آید.
این بمب ها در تابستان ۱۹۴۵ میلادى بر روى این دو شهر افتاد و منفجر شد و این جنایت اتّفاق افتاد؛ در حالى که چهار ماه قبل از آن - یعنى در اوّل بهار ۱۹۴۵ - هیتلر که رکن اصلى جنگ بود خودکشى کرده بود؛ دو روز قبل از او هم موسولینى - رئیس جمهور ایتالیا - که او هم رکن دوّم جنگ بود دستگیر شده بود و جنگ عملاً خاتمه پیدا کرده بود؛ ژاپن هم که پاى سوّم جنگ بود، از دو ماه قبل اعلام کرده بود که آماده‌ى تسلیم است؛

 

جنگى وجود نداشت امّا این بمبها منفجر شد. چرا؟ چون این بمبها ساخته شده بود، باید یک جایى آزمایش میشد؛ سلاحى ساخته بودند، باید آن را آزمایش میکردند. کجا آزمایش کنند؟ بهترین فرصت، این بود که به بهانه‌ى جنگ این بمبها را ببرند روى سر مردم بى‌گناه هیروشیما و ناکازاکى بیندازند تا معلوم بشود که آیا درست عمل میکند یا نه! چهره‌ى فریبگرانه.

ما اهل کوفه ...

شهر کوفه از شهرهای خیلی عجیب تاریخ اسلام است. شما از کوفه چند جور خاطره به یاد دارید. اینهایی که می­گویم، تازگی ندارد راجع به کوفه. به یادتان هست که کوفه آنجایی­ است که امیرالمؤمنین در میان همه­ کشورهای اسلامی و شهرهای وابسته به مملکت عظیم اسلامی، آنجا را برای خلافت خودش انتخاب کرد. این یک پوئن مثبت، به قول آقایان. باز خاطرتان هست که اهل کوفه در جنگ­ های امیرالمومنین شرکت کردند، جنگ جمل را اینها به پایان رساندند، جنگ نهروان را اینها تمام کردند، در جنگ صفین هم، قبایل اطراف کوفه و بعضی از قبایل دیگر بودند و همین مردان جنگی آن شهر بودند که آن جنگ را به پایان رساندند و به آن جایی که رسید. باز یک جای دیگر به خاطرتان هست که همین مردم کوفه بودند که امیرالمؤمنین از دست اینها گله و شکایت می ­کرد که چرا وقتی می­ گوییم بیایید جنگ، نمی ­آیید؟ باز همین ­ها بودند که بزرگانشان، نامه نوشتند، رفتند خدمت امام حسن مجتبی(ع) که آقا بیا، ما این شهر را دربست می­ دهیم در اختیار تو و ایشان تشریف نیاوردند. باز همین­ ها بودند که بزرگانشان نامه نوشتند به حسین بن علی(ع) که «انه لیس علینا امام» امامی نداریم، پیشوایی نداریم، حاکمی نداریم و خدا این طاغیه را بر ما مسلط کرده، و شما بیا. و راست هم می گفتند سلیمان بن صرد، حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و غیره ذلک. و باز همین ها بودند که آمدند در یک جنگ بسی نابرابر و نا متعادلی، در مقابل حسین بن علی (ع) صف کشیدند و آن فاجعه انجام گرفت. باز همین ها بودند که بعد از اندکی، یک ماجرایی در تاریخ به وجود آوردند که در تاریخ اسلام جزء نمونه های بسیار نادر و پرشکوه است: ماجرای توابین. آمدند رفتند به قصد اینکه بروند جانفشانی کنند و توبه نرسیدن به ماجرای عاشورا و واقعه کربلا. باز همین ها بودند که غالب انقلاب های زمان بنی امیه و زمان بنی عباس، بذرش در میان آنها کاشته می شده و سبز می شده و به ثمر می رسیده؛ چقدر فدایی دادند، چقدر کشته دادند، چقدر کارهای نمایان و دارای جلوه و جلوه بخش و جلوه گر از خودشان بروز دادند. و باز همین ها بودند که می بینید سستی ها و تنبلی ها و ضعف ها و ناتوانی های روحی و فکری، در آنها در بعضی از قضایا به چشم می خورد. این چیست مگر؟ این آدم ها مگر دو جور، دو روحیه، دو رو داشتند؟

ادامه در ادامه مطلب

حکمت عزاداری (1)

مسأله‌ى دیگر، مسأله‌ى روضه‌هاست. روضه‌خوانى و سینه‌زنى باید باشد؛ اما نه در هر عزایى. این را بدانید که روضه خواندن و گریه کردن - آن سنت سنیه - مربوط به همه‌ى ائمه نیست؛ متعلق به بعضى از ائمه است. حالا یک وقت در جمع و مجلسى کسى روضه‌یى مى‌خواند، عده‌یى دلشان نرم مى‌شود و گریه مى‌کنند؛ این عیبى ندارد. اصلاً عزادارى کردن یک حرف است، روضه‌خوانى و سینه‌زنى راه انداختن یک حرف دیگر است. روضه‌خوانى و سینه‌زنى راه انداختن، مخصوص امام حسین است؛ حداکثر مربوط به بعضى از ائمه است؛ آن هم نه به این وسعت. مثلاً در شب و روز تاسوعا و عاشورا بخصوص، در شب و روز بیست‌ویکم ماه رمضان، سینه‌زنى و عزادارى و برپایى جلسات خوب است؛ ولى مثلاً در مورد حضرت موسى‌بن جعفر (علیه‌السّلام) - با این‌که وفات آن بزرگوار از وفاتهاى داراى روضه‌خوانى است - من لزومى نمى‌بینم که سینه‌زنى بشود؛ یا مثلاً در سالگرد شهادت حضرت زهرا (سلام‌اللَّه‌علیها) مناسبتى ندارد که ما بیاییم نوحه‌خوانى و سینه‌زنى کنیم؛ بهتر این است که در آن موارد، شرح مصایبشان گفته بشود. شرح مصایب، گریه‌آور است.

امام خامنه ای (طال اله عمره)

دکترین شیطان

از نقشه های خیلی روشن و از دست های رو شده ی شیطان، یکی این است: زودتر از موعد، شکست جبهه ی الهی و رحمانی را اعلام بکند، که بله، شما شکست خوردید.

صفحه 68، کتاب طرح کلی اندیشه ی اسلامی در قرآن، امام خامنه ای

دکترین شیطان: اعلام پیش از وقوع شکست جبهه حق

معماری وحشی (2)

سی و دو پرسش اساسی در مورد معماری و نظرات ولیّ امر:

1- آیا مهندس معمار می تواند از اجزایی چون شیشه درجایی از منزل استفاده نماید که بخاطر طرح او، در بعضی از اوقات شبانه روز قسمتهای داخلی منزل، قابل رویت و موجب مزاحمت یا معذب بودن ساکنین یا به گناه افتادن همسایگان شود؟

مقام معظم رهبری: از منظر سبک زندگی اسلامی، خانه محلّ آرامش اعضای خانواده و حریم خصوصی افراد آن است و نوعی حجاب برای عفاف خانواده است. لذا تمام اصولی که یک فرد برای حفظ عفّت خود مراعات می کند در ساختمان هم باید مراعات شود. پس خانه باید جوری طرّاحی شود که اعضای آن در آرامش بوده و از گزند نگاه نامحرمان در امان باشند. کلّ حریم داخلی خانه باید از نگاه بیگانگان در امان باشد، و اتاق خواب والدین باید از نگاه فرزندان در امان باشد، و هنگام وجود میهمان نامحرم در خانه، زنان خانه و حتّی مردان خانه باید بدون دیده شدن توسّط میهمان بتوانند در خانه رفت و آمد کنند. لذا در معماری قدیم کشورمان ـ که تا حدودی مبتنی بر تعالیم اسلام بوده ـ به اصطلاح اندرونی و بیرونی برمی خوریم. اندرونی قسمتی از خانه است که میهمان نامحرم، نسبت به آن دید ندارد؛ لذا افراد خانه بدون آنکه دیده شوند می توانند با حضور میهمان هم زندگی طبیعی خود را داشته باشند. نه مثل معماری امروزی که تا میهمان هست صاحبخانه ـ بخصوص خانمها ـ آسایش ندارند.

ادامه در ادامه مطلب