امان‌نامه‌ی کفر و شرک

روحانیون وابسته‏، ضررشان از هر فرد ناپاک دیگر بیشتر است. و همیشه این دسته از روحانیون، مورد لعن و نفرین خدا و رسول و مردم بوده‌‏اند؛ و ضربات اصلى را به این انقلاب، روحانیون وابسته و مقدس‌مآب و دین‌فروش زده‌‏اند و مى‏‌زنند. و روحانیون متعهد ما همواره از این بى‌فرهنگ‌ها، متنفر و گریزان بوده‌‏اند. من به صراحت مى‏‌گویم ملی‌گراها اگر بودند، به راحتى در مشکلات و سختی‌ها و تنگناها، دست ذلت و سازش، به طرف دشمنان دراز مى‏‌کردند؛ و براى اینکه خود را از فشارهاى روزمره‌ی سیاسى برهانند، همه کاسه‌‏هاى صبر و مقاومت را یک‌جا مى‏‌شکستند و به همه میثاق‌ها و تعهدات ملى و میهنى ادعایى خود، پشت پا مى‏‌زدند. کسى تصور نکند که ما راه سازش با جهان‌خواران را نمى‏‌دانیم، ولى هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند! البته ما مطمئنیم که در همین شرایط نیز آنها که با روحانیت اصیل کینه دیرینه دارند و عقده‏‌ها و حسادت‌هاى خود را نمى‏توانند پنهان سازند، آنان را به باد ناسزا گیرند. ولى در هر حال آن چیزى که در سرنوشت روحانیت واقعى نیست، سازش و تسلیم شدن در برابر کفر و شرک است؛ که اگر بندبند استخوان‌هایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالاى دار برند، اگر زنده زنده در شعله‏‌هاى آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستى‏‌مان را در جلوى دیدگان‌مان، به اسارت و غارت برند، هرگز امان‌نامه‌ی کفر و شرک را امضا نمى‏‌کنیم.

امام خمینی (ره) - 29 تیر 1367 - پیام به ملت ایران در سالگرد کشتار خونین مکه‏

اقتصاد مقاومتی، با بانک نمی‌خواند!

شکوه‌های حاج احمد آقا از إدبار دولت حجت الاسلام هاشمی به مواضع امام خمینی (ره)

کلیک روی تصویر = اندازه‌ی بزرگ

آیا «دلالان دلار» یعنی کسانی که در داخل کشور، از حاکمیت دلار بر معاملات خارجی، سودهای کلان می‌برند و  جریان مقاومت انقلاب اسلامی را به عنوان کسانی که از تحریم‌ها، سود می‌برند، معرفی می‌کنند، طرح حذف دلار و یورو از معاملات خارجی را زمین می‌زنند؟

ماهیت‌شناسی سینما (1)

شبکه‌ی اختصاصی پخش برنامه‌های مفید ماهواره

‌ماده 5 - سازمان صدا و سیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (‌مؤسسه رسانه‌های تصویری) می‌توانند نسبت به ضبط و پخش آن دسته از‌برنامه‌های ماهواره که مغایر با ارزش‌ها و مبانی فرهنگ اسلامی و ملی نباشد اقدام نمایند.

این ماده‌ی 5 قانون ممنوعیت به‌کارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره است که پس از 20 سال از تصویب قانون، همچنان مغفول مانده است و حتی در آیین‌نامه‌ی اجرایی آن هم که 19 سال قبل در هیأت وزیران وقت، تصویب شد، به راحتی، نادیده گرفته شده است و شاید در امروز جامعه، همین ماده است که راه‌گشا باشد.

زیاد شنیده می‌شود در میان افراد مختلف که گفته می‌شود ماهواره، همه‌اش بد نیست و برنامه‌های خوب و مفید هم دارد و البته کسی منکر این قضیه نیست و به همین دلیل است که ماهواره، در میان «آلات مشترکه» طبقه‌بندی می‌شود، و همین مسئله، بهانه‌ای شده است در میان عده‌ای که استفاده‌ی حرام از ماهواره را نیز توجیه کرده و عملاً قانون را رعایت نکنند.

به نظر می‌رسد که برای رفع این بهانه، باید همین ماده‌ی 5، عملیاتی شود و بهترین راهش هم این است که صدا و سیما، کنار این همه شبکه‌های متعددی که راه می‌اندازد، یک کانال هم اختصاصاً برای دوبله و پخش برنامه‌های مفید ماهواره، اختصاص دهد و دقیقاً هم از همین عنوان استفاده کند که مشخص باشد و کسی نتواند توجیه کند.

تمدن حرام‌زاده‌ی غرب در فیلم Medicus

Physician به معنای پزشک است و نه طبیب. طبیب باید حکیم باشد و فقط چنین انسان‌هایی هستند که حق دارند امراض انسان را درمان کنند و این هم از عجایب و عبرت‌های این روزگار است که افرادی به صرف گرفتن یک مدرک دانشگاهی، در مورد بدن انسان نظر می‌دهند. حکیم، کسی است که بدن انسان را مجزای از نفس و روح او نمی‌بیند و طی یک سیر از کل به جزء و از عالم اجمال به عالم تفصیل، علت امراض را یافته و آن علت را علاج می‌کند، نه اینکه معطوف به جسم و فعل و انفعالات شیمیایی آن بشود. مصداق نسبتاً فعلیت‌یافته‌ای از چنین روی‌کردی، «ابن سینا» است.

فیلم Physician یا Medicus، البته دقیقاً همین نگاه به ابن سینا و نیز به علم را هدف گرفته است. این فیلم، مقتبس از یک رمان آمریکایی است که توسط نوح گوردون یهودی، نوشته شده است. منظور از Physician یا پزشک در این فیلم، اصلاً ابن سینا نیست بلکه منظور «رابرت کول» است. در این فیلم، یک جوان مسیحی آنگلوساکسون با نام رابرت کول، از انگلیس به راه می‌افتد و در پی آوازه‌ی جهانی ابن سینا، به اصفهان می‌آید تا از او درمان بیماری‌ها را یاد بگیرد. در بین راه عاشق دختری یهودی می‌شود به نام «ربکا» که او هم اتفاقاً به اصفهان می‌آید. پس از یک سلسله اتفاقات در اصفهان، این دو به هم می‌رسند.

 

قصه‌ی فیلم، یک قصه‌ی تکراری هالیوودی است و فیلم البته آلمانی است. فضای شهر اصفهان، و همچنین فرهنگ و پوشش مردمان این شهر، به شدت عربی و غیر ایرانی است و شاید یکی از دلایلش هم این باشد که بخش‌هایی از فیلم، در مراکش ساخته شده است و اکثر بازیگرانش هم عربند. از ایرانیت مردمان اصفهان، فقط چند دیالوگ پس‌زمینه، آن هم به زبان عامیانه‌ی امروز مردم ایران وجود دارد که همان هم از زبان بازیگران در صحنه، نیست و کاملاً در مرحله‌ی صداگذاری، اضافه شده است و خیلی هم ناشیانه. این قدر فیلم با تاریخ ایران، غریب است که حتی مرحوم ابن سینا، «ریش پروفسوری» دارد! 

در این فیلم، چهار جریان در شهر اصفهان با هم درگیرند، حکومت یک شاه هوس‌ران و شراب‌خوار به نام علاءالدوله، جریان علمی و مدرسه‌ای ابن سینا، جریان اعتراضی شیعی افراطی با نام Imam and his Mullahs و معترضان وحشی سلجوقی. این جریان‌ها، به شدت نمادین و امروزی هستند و دقیقاً در جهت انطباق با گزاره‌های امروز، طراحی شده‌اند.

تصویر بزرگ‌تر = کلیک روی عکس!

هدف فیلم این است که نشان دهد در ایران، علم در حال پیشرفت بود، اما مثلث «شاهان مست»، «امام و ملاها» و «سلجوقیان وحشی»، هر کدام به طریقی، مانع و مخالف با آن شدند و البته، جریان امام و ملاها، با رویکرد تکفیر و حکم اعدام، به شدت با علم، دانشگاه و پیشرفت، مبارزه کردند. عموم جامعه‌ی اصفهان هم به عنوان نماد مردم ایران، در فیلم، چند بار نشان داده می‌شوند و همواره در حال رقص و عیش و عشرتند و اساسا در معادلات، بی‌تأثیر.

غایت فیلم، القای این است که Imam and his Mullahs، با علم مخالفند و به خاطر همین بود که روند تاریخی پیشرفت علم در ایران، شکست خورد و ادامه‌ی آن به غرب، منتقل شد. رابرت، نماد انسان نوعی آنگلوساکسون مسیحی است که از انگلیس به اصفهان می‌رود و شاگرد زرنگ کلاس ابن سینای ساینتیست و نه ابن سینای عالم، می‌شود و تمدن علمی جدید را شکل می‌دهد. تا قبل از چند دقیقه‌ی آخر، تعابیر حکیم و طبیب در نسبت با درمان‌گران استفاده می‌شود و در آخر فیلم، با استفاده‌ی هوشمندانه از واژه‌های «Physician» و «Hospital»، تغییر پارادایم صورت می‌گیرد.

علم در این فیلم، به معنای ساینس است و طب ابن سینا، یک پزشکی ساینتیفیک است و این در حالی است که اتفاقاً موفقیت ابن سینا در طب، به دلیل نسبتی بوده است که با حکمت و حقایق مجرد این عالم و اندیشه‌ی همان جریانی برقرار کرده است که در فیلم، ذیل نام امام و ملاها، با عمامه‌های نمادین سیاه، افراطی و خائن و ضد علم نشان داده می‌شوند. ابن سینا، خود، ملا بوده است و در هیچ کجای تاریخ نیامده است که مأموریت آینده‌ی تولید علم را به غربی‌ها داده باشد، چنانی که در انتهای فیلم، این مأموریت را به رابرت انگلیسی می‌دهد.

یهودیان هم در اصفهان هستند و در آنجا زندگی می‌کنند و البته امام و ملاها، مخالف آنانند و یهودیان هم مثل همیشه، مظلوم و سازگار. ربکا، معشوقه‌ی رابرت، دختری یهودی است که زن یکی از بزرگان یهودی می‌شود و در حالی که زن اوست، از معشوق خود یعنی رابرت، باردار می‌شود و در نهایت با او به لندن بر می‌گردد و بنیان پزشکی مدرن را می‌گذارد. فرزند حرام‌زاده‌ی یک مسیحی انگلوساکسون و یک دختر یهودی، همین تمدن مدرن است که عجیب است حاضر شده‌اند آن را حرام‌زاده نشان دهند. تمدن ساینتیستیک مدرن، محصول لقاح نامشروع تفکر مسیحیت انگلوساکسون و تفکر یهودی است، و رابرت و ربکا در این فیلم، دو کاراکتر این داستان نیستند، بلکه دو صورت نوعی یا Type در قصه هستند که صورت مثالی دو جریان تاریخی فکری را تشکیل می‌دهند.

غربی‌ها به دروغ، یک چنین فیلم‌های بزرگ و گسترده و البته اثرگذاری برای تاریخ ما می‌سازند و سینماگران ما، خیلی از آپارتمان‌های شمال شهر تهران، فاصله بگیرند، از «پل چوبی» پایین‌تر نمی‌آیند، تازه آن هم از توهمات نوستالژیک پل چوبی! وقتی هم که یک اثر خوبی مثل «راه آبی ابریشم»، ساخته می‌شود که می‌توان از آن به عنوان سینمایی‌ترین تببین مسئله‌ی ولایت فقیه به صورت غیرمستقیم، در 36 سال اخیر نام برد، خواسته یا ناخواسته، به دلایل ساده‌ای مثل رنگ چشم‌های بازیگر اصلی، اصلاً به آن توجه نمی‌کنیم!

یک مقایسه‌ی ساده و معنی‌دار!

چگونه می‌توان با «سرچ انجین» و موتور جستجو، افکار را جهت‌دهی کرد:

بلایای مدرنیته (40) - ابزار سلطه شیاطین ثلاثه

مى‏‌گویند: وَالعَصرِ. إِنَّ الإنسانَ لَفِى خُسرٍ، «عصر»، انسان کامل است؛ امام زمان (سلام اللَّه علیه) است. یعنى «عصاره» همه موجودات. قسم به عصاره همه موجودات، یعنى قسم به انسان کامل.                                        صحیفه امام، ج‏8، ص: 327

برای ابعاد بزرگ‌تر، روی تصویر کلیک نمایید.

ابزار در سبک زندگی

یکی از خطرات بزرگ در سبک زندگی امروز ما، استفاده‌ی شدید و فراوان از همه‌ی محصولات و مصنوعات تکنولوژیک است. این مسئله، از یک سو، انسان را مقهور و مرعوب تکنولوژی می‌کند و از سوی دیگر، زندگی را برای انسان، سخت کرده و از روال عادی، خارج می‌کند. وقتی در جامعه‌ای عرف شد که در جهیزیه‌ی هر دختری باید همه‌ی لوازم ریز و درشت الکتریکی، وجود داشته باشد، تأمین آن، هزینه‌ی بسیار زیادی را می‌طلبد و در شرایط سخت اقتصادی، مشکلات شدیدی ایجاد می‌کند.

هر روز یک ابزار جدید الکتریکی، به بازار می‌آید، هر روز یک آپشن جدید به ابزار سابق، افزوده می‌شود و تراکم این ابزار، به حدی می‌رسد که میلیون میلیون ارز باید از کشور خارج شود تا این مسابقه‌ی خرید ابزار لوکس الکتریکی، شتاب بیشتری پیدا کند و تمامی هم نخواهد داشت.

اما غربی‌ها که خودشان، منشاء این ابزارند، آیا به این استفاده‌ی مفرط، دچار شده‌اند؟ یک نمونه‌اش پدیده‌ای است به نام «self-service laundry» یا «coin laundry» که در آمریکا به لاندِرمَت، laundromat و در انگلیس به لاندِرِت، launderette، شناخته می‌شود. لاندری، جایی است که در آن، یکسری ماشین لباس‌شویی تجاری و بزرگ، قرار دارد و افراد با انداختن سکه، با استفاده از شوینده‌های مورد نظر، لباس‌هایشان را شسته و خشک می‌کنند.

در تصاویر زیر، نمونه‌هایی از لاندری‌ها و لاندرمَت‌ها را در کشورهای مختلف می‌بینید و سوال این است که چرا در کشور ما، چنین مکان‌هایی وجود ندارد؟

لاندرمت در فیلادلفیا                                       لاندرمت در اونتاریو


لاندری در پاریس                                                                                             

خواست ذلیلانه‌ی سرسپردگان

لینک خبر امانوئل والرشتاین در واشنگتن‌پست