یکی از میدانهای جنگ نرم، جنگ
مذاکرات و توافقات است و در این میدانها، دیگر کسی در توافقی به دنبال تسخیر
سرزمین و جغرافیای سرزمینی کشور دیگری نیست، بلکه در توافقات نرم، تفکر و علم و
دانش و غیرت و عزت یک کشور و مردمی، تسخیر میشود. توافق وین، از این جنس است و در
آن، محدودهی تفکر و پژوهش و دانش هستهای ایرانیان و مقیاس استراتژیک آنها، مخدوش
شده است. روح حاکم بر توافق برجام، به طور خلاصه، شامل موارد زیر است:
- دخالت در محدوده (Scope) و مقیاس (Scale) و میزان نیازهای (Needs) برنامهی هستهای ایران (دکترین Containment)
- دخالت در فرایند تصمیمسازی تکنولوژیک و استراتژیک ایران
- عقبمانده نگه داشتن ایران از لبهی تکنولوژی هستهای حداقل به
مدت 10 سال
-
ممانعت از تحقق چشمانداز 20 سالهی ایران در حوزهی تکنولوژی
(10 سال دیگر، دقیقاً سررسید چشمانداز است)
-
وابسته کردن احتیاج هستهای ایران به بازارها و کشورهای بیرونی
-
کنترل کامل بر تمام فعالیتهای علمی و تکنولوژیک هستهای ایران
-
همان فکتشیت آمریکایی، با چند تغییر کوچک، تفصیل یافته است.
-
کنترل فرایند کامل اقتصاد هستهای ایران (صادرات و واردات مواد
و تکنولوژی هستهای)
-
تثبیت این انگاره که برنامهی هستهای ایران، تا کنون، مسالمتآمیز
نبوده است و با تحقق کامل این توافق، نگرانیها رفع خواهد شد. (تثبیت طلبکار بودن
مداوم غربیها)

