انسان جدید، مبتلای به چند بیماری عجیب و غریب نفسانی شده است و تدریجاً این امراض نفسانی، شدت خواهند یافت و عمومی خواهند شد. شاخص‌ترین این بیماری‌ها طبق براوردها و مطالعات متعدد خود غربی‌ها، اضطراب یا Anxiety، افسردگی یا Depression، تنش یا Stress، تنهایی یا Loneliness، نوستالژیا یا Nostalgia و سولاستالژیا یا Solastalgia هستند. این بیماری‌ها، نفسانی هستند و همگی یک عامل اساسی دارند، «دوری از حقیقت».
در ضلع جنوب غربی مسجد مقدس
جمکران، چاه آبی وجود دارد که رسم است برخی از زائران، عریضه‌ای را می‌نویسند و در
آن می‌اندازند. تا اینجای مسئله را می‌شود با روایات و آیات، توجیه کرد اما وقتی
آداب دین، از «سنت» به «رسم» می‌رود، عوام‌زدگی بر إستنان، غالب می‌شود و نتیجه
این می‌شود که مدت‌هاست در کنار آن چاه و قاعدتاً با هم‌راهی و نظر موافق تولیت
مسجد، یک دکه‌ای زده‌اند و عریضه می‌فروشند!
کاغذهایی با شکل زیر و با لوگوی مسجد جمکران به قیمت صد تومان. عریضه بردن به خدمت حضرت امام معصوم (ع)، ایرادی ندارد و بلکه پسندیده است اما اینکه یک عده‌ای از عریضه بردن عوام‌الناس، پول در بیاورند، حالا خرج هر کاری که می‌خواهند بکنند، هیج وجهی ندارد و اگر کسی اراده بکند که این عوام‌زدگی را با استناد به مبارکه‌ی دوازده سوره‌ی مجادله، توجیه و قیاس بکند، بسیار راه غلطی را پیموده است. عوام‌الناس اگر عریضه‌ای دارند، بروند یک دعایی بخوانند و به ساحت حضرت، عریضه‌شان را تقدیم کنند و اگر دلشان با عریضه‌نویسی، آرام می‌گیرد، عریضه‌ای بنویسند و به آب روان بیاندازند مگر اینکه روایتی وجود داشته باشد که فقط حضرت عریضه‌هایی را ترتیب اثر می‌دهند که روی سربرگ رسمی مخصوص با لوگوی مسجد مقدس جمکران، مکتوب شده باشد. این کار، نه سنت، که رسم بدی است که دارد باب می‌شود و با یک حساب سرانگشتی، به نظر می‌رسد که در یک نیمه‌ی شعبان مثلاً، حجم نسبتاً زیادی پول، جمع می‌شود و بهتر است که جلوی آن گرفته شود.
مدرنیته، خود را از طریق تغییر ابزار زندگی انسان، تکثیر می‌کند و تغییر ابزار زندگی را هم از طریق ظهور نوع خاص و متفاوتی از نحوه‌ی زندگی، متحقق کرده است و این تغییر نحوه‌ی زندگی، که دروازه‌ی تغییر ابزار زندگی انسان بوده است، زاییده‌ی تغییر انسان و جابه‌جا کردن نیازهای اوست. منظورم در اینجا از نحوه‌ی زندگی، سبک زندگی به معنای Lifestyle نیست که این خود نیز یک مفهوم مدرن است و یکی دیگر از موالید مدرنیته و حتما باید نسبتی با بواطن انسان جدید داشته باشد اگر چه شاید در ظاهر مفهومی آن، عیان نباشد. این چرخه‌ی تأثیر و تأثر این مؤلفه‌ها بر هم، مدام ادامه می‌یابد و از این طریق است که مدرنیته، توانسته است با تولید ابزار جدید، خود را بسط دهد که مهم‌ترین ابزار تحقق این چرخه هم رسانه است و اساساً از همین روست که تقریباً عمده‌ی ابزاری که انسان جدید، دست به تولید و توزیع آنها می‌زند، یا مستقیماً رسانه هستند و یا به نحوی، در خدمت بیان محتوای نفسانیت انسان، قرار می‌گیرند. اگر قرار باشد که تحولی در حیات انسان رخ دهد، باید از تحول در نفسانیت انسان آغاز شود.
ضعف استراتژیک عجیبی که در سطوح کلان جمهوری اسلامی، وجود دارد و به شدت دارد به جبهه‌ی جهانی مقاومت، ضربه می‌زند، یک‌دست نبودن روی‌کرد استراتژیک بازیگران مختلف سطح کلان کشور به متغیرهای مؤثر در وضعیت کلی جهان و منطقه است. دولت جمهوری اسلامی، خودش را به لحاظ استراتژیک، ذیل نظام انقلاب اسلامی، تعریف و تنظیم نکرده است و ساط خودش را نی‌زند که شوربختانه با سامان استراتژیک انقلاب اسلامی، هم‌آهنگ نیست.
عقل، لطیفه‌ای است که خداوند تبارک و تعالی، به همه‌ی انسان‌ها عطا کرده است و اگر نبود که این عقل، ذیل توده‌های شهوت و غضب انسان، مدفون گردد و اگر انسان، دچار جاهلیت نمی‌شد، به واسطه‌ی همان عقل، عبودیت حضرت رحمان را می‌کرد و جَنان را إکتساب. اما این انسان، إدبار کرد أمر خدای را و چنانی که بر قلم اراده‌ی ربوبی پروردگار رفته بود، اقتضای إنباء و إبعاث أنبیاء و إرسال رُسُل، متحقق شد. حجیت خداوند، از دو راه، بر انسان، إتمام و انجام شد: عقل و وحی که عقل، حجت باطن است و وحی که از مجرای نبی، صورت می‌گرفت، حجت ظاهر. عقل، پیامبر أنفس وجود انسان است و پیامبر، عقل آفاق وجود انسان. أنبیاء، آمده‌اند تا إبلاغ رسالات الله بکنند و إثاره‌ی دفائن عقول انسانی را انجام دهند.
