بخش تصاویر البته، خیلی بخش در شأن و جالبی نبود و اما سوالات مبتنی بر تصمیم گیری، مناسب بود و هیچ نسبتی با تست نداشت. باید از افراد معترض به سوالات که با اَنگ «تست»، آن را تخطئه کردند، پرسید که شما اگر تست زنی را توهین می دانید، چرا بچه های مردم را از تست زدن در کنکورهای مختلف برای دانشگاه، تحذیر نمی دهید و چرا در دوران مدیریتتان هیچ تلاشی برای جلوگیری از این توهین به جوانان این کشور نکردید؟

مدیر یعنی کسی که باید قدرت تصمیم گیری داشته باشد و اعتراض به اینکه شخصی را که باید در کلان ترین سطح کشور، تصمیم هایی بگیرد که با حیات و ممات سیستمی کشور نسبت مستقیم دارند، در جایگاه تصمیم گیری قرار دادن، ساده لوحانه ترین موضعی است که می توان گرفت. ظاهراً آنهایی که هویت و شخصیت سیاسی خود را در پس برچسب زنی و اَنگ زنی تعریف کرده اند و فقط وقتی حیات پیدا می کنند که جامعه در هیجانات کاذب سیاسی غرق شود و فضایی برای حاکمیت عقلانیت شکل نگیرد، گمان می کنند که قوانین بازی، هنوز به سیاق دموکراسی مدرن، قابل پیاده سازی است.

نه خیر آقای عارف! تمام شد دوران این نگاه ها. شما که فرق معدن را با «آثار فرهنگی و جاذبه های گردشگری و دره» نمی دانید، چگونه می خواهید رئیس جمهور مناسبی باشید؟ شما لیاقتتان همان است که کسی مثل محسن رضایی به شما بگوید: «این یک معدن است!». شما در بی اخلاقی، نمره ی بیست گرفتید و همین طور بدبینی. نگاه بیمار شما را در پاسخ به سوالتان می شد دید که از هر فرصتی برای حمله به جناح مقابل و سیاسی بازی و سیاسی سازی مقوله های غیر سیاسی و حمله به نهادهایی مثل سپاه استفاده می کنید ولو بی ربط. (در عین اینکه داعیه ی این را دارید که دیگران همه چیز را سیاسی می کنند، اما مشخص شد که چه کسانی همه چیز را سیاسی می کنند.)

اصلا دولتی که معاون اولش (که شما باشید)، فرق بین «معدن» و «دره» را نمی فهمد، باید فرستادش ته دره. شما چه معاون اولی هستید، چه کار می کردید در آن دولت که فرق معدن و آثار گردشگری و دره را نمی دانید؟! گمانم فقط دنبال اجرای منویات کسانی غیر از مردم ایران بوده اید!

نگاه منفی و بدبینی آقای عارف، از آن چیزهایی بود که به شدت در تبیین تصاویر، آدم را اذیت می کرد. این نگرش «بدبینی» به هیچ صورتی نمی شد که برای مردم شفاف شود الا از همین طریقی که در مناظره ها و در قالب «بخش تصاویر» صورت گرفت. (به خصوص در دو عکس آخر). نگاه بی اصالت آقای قالیباف نیز همین طور! اصلا آقای عارف، اگر اعتراض داشتند نباید در بخش آخر هم وارد بازی می شدند اما وارد شدن و دادن نظرات عجیب، باعث شد که همه بدانند که ایشان دنبال رأی است نه خدمت به مردم!

دو نکته ی دیگر هم در این انتخابات، قابل تأمل است: نخست اینکه در این انتخابات، پس از گذشت 36 سال از انقلاب اسلامی، یک روحانی، در انتخابات کاندیدا شده است که تقریبا هیچ انسان مومن و مسلمان و انقلابی و متدینی یافت نمی شود که به او رای بدهد. یعنی شیطان توانسته است در جمهوری اسلامی، نسلی از «روحانیون منهای اسلام» را تربیت کند! و دوم اینکه از این 8 نفر، هیچ کدام برنامه ای برای اداره کشور ندارند، فقط محسن رضایی و باقر قالیباف، برای انتخابات برنامه دارند و نه برای اداره کشور، و بسیار فرق است بین برنامه داشتن برای اداره کشور و برنامه داشتن برای انتخابات و جمع آوری رای مردم.

راستی وقتی 8 نفر آدم، خود را بدون داشتن برنامه، کاندیدای ریاست جمهوری می کنند، این کار آنها توهین به 75 میلیون نفر ایرانی نیست که وقتی قرار می شود ازشان 4 تا سوال جدی پرسیده شود، گلو پاره می کنند؟