بازنشر - جایگاه توافق‌نامه هسته‌ای با ایران در استراتزی جدید آمریکا- بازخوانی این مطلب، به درد این روزها می‌خورد!
مارتین ایندایک، سفیر آمریکا در دولت جعلی و دروغین اسرائیل در دوران کلینتون بوده است، تنظیم‌کننده‌ی استراتژی «تحدید دوگانه - Dual Containment» یا مهار دوگانه‌ی ایران و عراق بوده است. او یک یهودی است که نایب رئیس و مدیر سیاست خارجی انستیتوی بروکینگز است. در سال‌های 2013 و 2014، فرستاده‌ی ویژه‌ی آمریکا در مذاکرات سازش فلسطینی-اسرائیلی بوده و سابقاً هم فعالیت‌های زیادی در سیاست خارجی و به خصوص در منطقه‌ی جنوب غرب آسیا داشته است. اینها را گفتم تا بدانیم که با یک حیوان صهیونیست طرف هستیم!
ایندایک در چند روز گذشته، در سایت بروکینگز، مقاله‌ای را منتشر کرده است با عنوان «بازگشتی به بازی بزرگ خاورمیانه‌ای - A return to the Middle Eastern great game» که در آن، به بررسی استراتژی‌های سابق و گزینه‌های استراتژیک آینده‌ی آمریکا می‌پردازد.
ایندایک، استراتژی گذشته‌ی آمریکا را در دوران بوش 41 (رئیس چهل و یکم دولت آمریکا) و کلینتون 42، شامل سه مؤلفه‌ی اساسی می‌داند: 1. مسالمت آمریکایی، یک قطع‌نامه‌ی جامع منازعه‌ی عربی-اسرائیلی 2. تحدید دوگانه‌ی دو قدرت تجدیدنظرطلب، عراق و ایران و 3. ویژه‌گرایی اعراب، شرکای مستبد عربی آمریکا در حفظ نظم خاورمیانه، برای برخورد با شهروندانشان، مجوز گرفتند.
او معتقد است که این استراتژی سه وجهی، از یازده سپتامبر 2001 به این سو، در هر سه وجهش، با شکست روبه‌رو شده است: مذاکرات سازش، متوقف شده است، آمریکا با حذف صدام، دست ایران را در عراق باز کرده است و ویژه‌گرایی اعراب، زمینه‌ی بیداری مردمانشان را رقم زده و تعدادی از حاکمان دیکتاتور، ساقط شده‌اند.
ایندایک، پس از اعتراف تلویحی به قدرت گرفتن ایران در منطقه و تشریح برخی مسائل، دو استراتژی جدید به دولت آمریکا پیشنهاد می‌کند و معتقد است که آمریکا مجبور است یکی از این دو گزینه را انتخاب کند: 1. حاکمیت مشترک با ایران یا 2. بازگشت به آینده!
ذیل گزینه‌ی نخست یعنی حاکمیت مشترک با ایران، می‌گوید که باید آمریکا و ایران برای ایجاد نظم در منطقه، شریک شوند و با هم این کار را انجام دهند. مهم‌ترین نکته‌ی این گزینه از نظر ایندایک صهیونیست، این است که زمینه و پیش‌فرض این گزینه، انجام «توافق هسته‌ای» با ایران است. او می‌گوید، با این توافق، برنامه‌ی هسته‌ای ایران، محدود می‌شود و ایران حمایتش را از حزب‌الله لبنان، حماس و جهاد اسلامی در غزه، حوثی‌ها در یمن و بشار اسد در سوریه، کاهش می‌دهد و در عوض در تأسیس یک نظم منطقه‌ای آمریکایی-ایرانی، مشارکت داده می‌شود. به نظر او، باید ایران را در میان کشورهای تحت نفوذش، به واکنشی نظیر آنچه که در عراق رخ داد و ایران با حذف نوری المالکی موافقت کرد، جذب کرد تا در سایر کشورها هم، چنین حذف‌هایی صورت بگیرد.
ذیل گزینه‌ی دوم یعنی بازگشت به آینده، می‌گوید لازمه‌ی این استراتژی، بازگشت آمریکا به متحدان مرسومش در منطقه یعنی عربستان، مصر، اسرائیل و ترکیه است. این استراتژی، در واقع بازسازی همان استراتژی قبلی آمریکا در منطقه است که با تکیه بر قطب‌های متحدش در منطقه، نظم منطقه را رقم می‌زند و از همین رو، بازگشت به آینده نامیده شده است یعنی ساختن مجدد گذشته در آینده. در این استراتژی، ایران باید محدود شود و پیشرفت‌هایش در کشورهای سوریه، عراق، لبنان، فلسطین و یمن، مخدوش شود. لازمه‌ی این استراتژی این است که آمریکا و متحدان مرسومش، به صورت جدی و مؤثر، وارد نبرد با داعش شوند.
در ادامه و به خصوص در بخش دوم مقاله، ایندایک به تبیین و تشریح جزئیات و شرایط دو استراتژی، می‌پردازد که مطالعه‌ی آن، توصیه می‌شود. به صورت کلی، به نظر می‌رسد که نظر او، گزینه‌ی نخست یعنی حاکمیت مشترک با ایران است. و البته از شواهد و ظواهری که در رفتار دولت ایران (و نه حکومت ایران) در مسائل سیاسی و به خصوص مذاکرات هسته‌ای دیده می‌شود، اینگونه به نظر می‌رسد که تفاهماتی مابین اینها و آنها، صورت گرفته است و از همین رو، می‌خواهند به توافقی برسند و اما دنباله‌ی این توافق این است که ایران، دست‌های قدرتمندش را در منطقه، از فلسطین و لبنان و سوریه گرفته تا یمن، کوتاه کند و تن به ذلت سازش با شیطان بزرگ بدهد. شاید منظور مکعب روبیک مذاکرات، این نیز باشد که باید شش اتفاق بیفتد: 1. توافق هسته‌ای 2. خروج از سوریه 3. خروج از فلسطین 4. خروج از لبنان 5. خروج از عراق و 6. خروج از یمن! احتمالا ایندایک هم می‌داند که این دولت، تن به هر چیزی می‌دهد و خاطرش از بابت آنها جمع است و شاید قول‌هایی گرفته شده باشد و از همین روست که ایندایک حیوان‌صفت روانی، با توهین به حضرت ولیّ أمر، معتقد است که باید رهبر ایران را به این تصمیم رساند و او هم باید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وزارت اطلاعات را- به عنوان بازوهای سیطره‌ی منطقه‌ای ایران- محدود کند. در هر صورت، اگر توافقی صورت بگیرد، در این طرح و نقشه، صورت گرفته است.
