طبق خبری که اخیراً سایت خبری Ynetnews (خبرگزاری اینترنتی روزنامه‌ی صهیونیستی یدیوت آحرونوت)، درباره‌ی یک ملاقات محرمانه در پاریس، بین حسن روحانی و امیرام نیر، منتشر کرده بود، به ادعای آنها، روحانی در آغاز جلسه، از یکی از سخنرانی‌های امام خمینی (ره)، ناراحت بود. طبق تاریخ‌هایی که ارائه شده بود، روشن می‌شود که آن سخنرانی مذکور، سخنان تاریخ دوم شهریور 1365 حضرت امام (ره) است که در آن، حضرت روح‌الله (ره)، به شدت با کسانی که دم از سازش و مذاکره می‌زنند، برخورد می‌کند:

«ما الآن مبتلاى به جنگیم. یک دسته‏‌اى در همین قضیه هم دارند اشکال‌تراشى مى‏کنند، نه یک اشخاصى باشند که حالا تأثیرى داشته باشند، اما هستند. هستند اشخاصى که مى‏‌گویند که بیایید صلح بکنیم، بیایید یک سازشى بکنیم. ما از تاریخ باید این امور را یاد بگیریم؛ به حضرت امیر تحمیل کردند، مقدسین تحمیل کردند، آنهایى که جبهه‌‏شان داغ داشت و أضَرِّ مردم‌‏اند بر مسلمین، آنها تحمیل کردند به حضرت امیر حکمیت را و تحمیل کردند آنکه حَکَم باید بشود، بعد که حضرت امیر با فشار اینها نتوانست، مى‏‌خواستند بکشندش اگر نکند؛ براى اینکه آنها [پیشنهاد] کرده بودند که چه باید چه بشود؛ «حَکَم قرار بدهید، قرآن است، قرآن است این». این ابتلا را حضرت امیر داشت، الآن نظیر او را ما داریم. اینکه مى‏‌گویند، این‌‏ور و آن‏‌ور مى‏‌افتند که بگذارید یک حکمیتى پیدا بشود، بیایند حکم، حکم پیدا بشود که کارها را انجام بدهد، تشخیص بدهد که کى چى است، دنیا نمى‌‏داند که کى متجاوز است؟! ما از آن قضیه باید عبرت بگیریم و زیر بار حکمیت [نرویم‏]. ما در این هفت سالى که بوده است فهمیدیم که این حکم‌ها کى‌‏ها هستند و اینهایى که مى‌‏خواهند صلح ایجاد کنند کى‏‌ها هستند. قصه امام حسن و قضیه صلح، این هم صلح تحمیلى بود؛ براى اینکه امام حسن، دوستان خودش، یعنى آن اشخاص خائنى که دور او جمع شده بودند، او را جورى کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد؛ صلح تحمیلى بود. این صلحى هم که حالا به ما مى‏‌خواهند بگویند، این‏ است. بعد از اینکه صلح کردند، به حسب روایت، به حسب نقل، معاویه به منبر رفت و گفت که تمام حرف‌هایى که گفتم، من قرار دادم، زیر پایم؛ مثل پاره کردن این مردیکه آن قراردادها را.

آن صلح تحمیلى که در عصر امام حسن واقع شد، آن حکمیت تحمیلى که در زمان امیرالمؤمنین واقع شد و هر دویش به دست اشخاص حیله‌‏گر درست شد، این ما را هدایت مى‌‏کند به اینکه نه زیر بار صلح تحمیلى برویم و نه زیر بار حکمیت تحمیلى. ما باید خودمان به حسب رأى خودمان، به حسب رأى ملتمان، آن طورى که الآن همه ملت دارند مى‏‌گویند، ما باید این جنگ را ادامه بدهیم تا وقتى که ان شاء اللَّه پیروزى حاصل بشود و نزدیک است ان شاء اللَّه، منتها اگر بخواهد ملت ما نزدیک‌تر بشود این پیروزى، زیاد نزدیک بشود- که به صلاح ملت ماست و به صلاح ملت عراق است و به صلاح منطقه است- باید مجهز بشود، باید در این برهه زمان به تمام معنا مجهز بشود براى جبهه‌‏ها ...»