!!!

نگاهی به آرایش مناظرات انتخاباتی در سایر کشورها:

مکزیک - 2012:

انگلیس - 2010:

آمریکا - 2012:

مصر - 2012:

آلمان:

کنیا - 2013:

کانادا - 2011:

کانادا - 2008:

مالت:

!!

عکس های مناظره بعدی منتشر شد تا کاندیداها روی آنها فکر کرده و نظرات و برنامه های خود را روی آنها، طراحی کنند:

!

سوای نظراتی که در مورد روند کلی مناظره مبنی بر درستی یا غلطی آن وجود دارد، طرح جدید صدا و سیما در مناظرات، با استفاده از دو بخش «نقاط تصمیم» در قالب سوالات و «تبیین نگرش» در قالب تصاویر، از آن اتفاقاتی بود که شخصیت پنهان افراد را که به صورت عادی، عیان نمی شد، به بیننده و مخاطب، عرضه می کرد.

بخش تصاویر البته، خیلی بخش در شأن و جالبی نبود و اما سوالات مبتنی بر تصمیم گیری، مناسب بود و هیچ نسبتی با تست نداشت. باید از افراد معترض به سوالات که با اَنگ «تست»، آن را تخطئه کردند، پرسید که شما اگر تست زنی را توهین می دانید، چرا بچه های مردم را از تست زدن در کنکورهای مختلف برای دانشگاه، تحذیر نمی دهید و چرا در دوران مدیریتتان هیچ تلاشی برای جلوگیری از این توهین به جوانان این کشور نکردید؟

مدیر یعنی کسی که باید قدرت تصمیم گیری داشته باشد و اعتراض به اینکه شخصی را که باید در کلان ترین سطح کشور، تصمیم هایی بگیرد که با حیات و ممات سیستمی کشور نسبت مستقیم دارند، در جایگاه تصمیم گیری قرار دادن، ساده لوحانه ترین موضعی است که می توان گرفت. ظاهراً آنهایی که هویت و شخصیت سیاسی خود را در پس برچسب زنی و اَنگ زنی تعریف کرده اند و فقط وقتی حیات پیدا می کنند که جامعه در هیجانات کاذب سیاسی غرق شود و فضایی برای حاکمیت عقلانیت شکل نگیرد، گمان می کنند که قوانین بازی، هنوز به سیاق دموکراسی مدرن، قابل پیاده سازی است.

نه خیر آقای عارف! تمام شد دوران این نگاه ها. شما که فرق معدن را با «آثار فرهنگی و جاذبه های گردشگری و دره» نمی دانید، چگونه می خواهید رئیس جمهور مناسبی باشید؟ شما لیاقتتان همان است که کسی مثل محسن رضایی به شما بگوید: «این یک معدن است!». شما در بی اخلاقی، نمره ی بیست گرفتید و همین طور بدبینی. نگاه بیمار شما را در پاسخ به سوالتان می شد دید که از هر فرصتی برای حمله به جناح مقابل و سیاسی بازی و سیاسی سازی مقوله های غیر سیاسی و حمله به نهادهایی مثل سپاه استفاده می کنید ولو بی ربط. (در عین اینکه داعیه ی این را دارید که دیگران همه چیز را سیاسی می کنند، اما مشخص شد که چه کسانی همه چیز را سیاسی می کنند.)

اصلا دولتی که معاون اولش (که شما باشید)، فرق بین «معدن» و «دره» را نمی فهمد، باید فرستادش ته دره. شما چه معاون اولی هستید، چه کار می کردید در آن دولت که فرق معدن و آثار گردشگری و دره را نمی دانید؟! گمانم فقط دنبال اجرای منویات کسانی غیر از مردم ایران بوده اید!

نگاه منفی و بدبینی آقای عارف، از آن چیزهایی بود که به شدت در تبیین تصاویر، آدم را اذیت می کرد. این نگرش «بدبینی» به هیچ صورتی نمی شد که برای مردم شفاف شود الا از همین طریقی که در مناظره ها و در قالب «بخش تصاویر» صورت گرفت. (به خصوص در دو عکس آخر). نگاه بی اصالت آقای قالیباف نیز همین طور! اصلا آقای عارف، اگر اعتراض داشتند نباید در بخش آخر هم وارد بازی می شدند اما وارد شدن و دادن نظرات عجیب، باعث شد که همه بدانند که ایشان دنبال رأی است نه خدمت به مردم!

دو نکته ی دیگر هم در این انتخابات، قابل تأمل است: نخست اینکه در این انتخابات، پس از گذشت 36 سال از انقلاب اسلامی، یک روحانی، در انتخابات کاندیدا شده است که تقریبا هیچ انسان مومن و مسلمان و انقلابی و متدینی یافت نمی شود که به او رای بدهد. یعنی شیطان توانسته است در جمهوری اسلامی، نسلی از «روحانیون منهای اسلام» را تربیت کند! و دوم اینکه از این 8 نفر، هیچ کدام برنامه ای برای اداره کشور ندارند، فقط محسن رضایی و باقر قالیباف، برای انتخابات برنامه دارند و نه برای اداره کشور، و بسیار فرق است بین برنامه داشتن برای اداره کشور و برنامه داشتن برای انتخابات و جمع آوری رای مردم.

راستی وقتی 8 نفر آدم، خود را بدون داشتن برنامه، کاندیدای ریاست جمهوری می کنند، این کار آنها توهین به 75 میلیون نفر ایرانی نیست که وقتی قرار می شود ازشان 4 تا سوال جدی پرسیده شود، گلو پاره می کنند؟

مردنمایان (3) - ننگ سعدآباد

یکی از تهدیداتی که مدام از سوی دلسوزان انقلاب اسلامی، گوشزد می شود، «اسلام منهای روحانیت» است و به حق هم، مسئله ی خطرناکی است. اما از این خطرناک تر، «روحانیت منهای اسلام» است.

حسن روحانی، مدام می گوید، خروجی سعدآباد، «قرارداد» نبود و «بیانیه» بود. آقای روحانی، شما مثلا حقوق خوانده اید؟ اینکه برای دل خوشی و فریب شما؛ وزرای کذای اروپایی گفتند «Declaration»، شما فریب خوردید و می خواهید همه ی آن اشتباهات را در پس یک واژه پنهان کنید؟

ماهیت یک موضوع را، عنوان آن تعیین نمی کند آقای روحانی بلکه محتوا و مضمون آن بیان می کند برادر! چیزی که در آن، دو طرف، متعهد به انجام اموری می شوند و آن تعهدات را در قالب مفادی، عرضه می کنند، «قرارداد» و «توافق» است. در بیانیه، فقط یکسری مواضع و دیدگاه ها، بیان می شود، نه تعهدات. شما آنجا تعهد و قول عمل داده اید!

حسن روحانی (حجت الاسلام دکتر)، معتقد است که در سعدآباد 82، دست برنده در اختیار ایران بوده است و عزت ملی حفظ شده است. در متن بیانیه ی سعدآباد، (در بخش ب، بند دو) اینگونه آمده است:

ب  ) برای  ارتقاء اعتماد و با نظر به  رفع  همه  موانع  برای  همکاری  در عرصه  هسته ای :
اول  ) دولت  ایران  با دریافت  توضیحات  ضروری،  تصمیم  گرفته  است  که  پروتکل الحاقی  را امضاء و فرایند تصویب  را آغاز کند. دولت  ایران  تا پیش از تصویب  پروتکل، به  عنوان  تأییدی  بر حسن  نیت  خود، به  همکاری  با آژانس مطابق  با این  پروتکل  ادامه  خواهد داد.
دوم  ) دولت  ایران  درحالی  که  در چارچوب  نظام  عدم  گسترش  حق  دارد انرژی هسته ای  را برای  اهداف  صلح  آمیز توسعه  دهد، داوطلبانه  تصمیم  گرفته  است که  همه  فعالیت های  غنی سازی  اورانیوم  و بازفراوری  را به  صورتی  که  آژانس تعریف  می نماید، تعلیق  نماید.

پروتکل الحاقی، باید به تصویب مجلس می رسید، اما این دوستان، قبل از تصویب، اجرای آن را در یک اتفاق خلاف قانون و در یک قانون گریزی عیان، به غربی ها قول دادند! نکته ی مهمتر اینکه شرط مسئله ی «تعلیق مثلا داوطلبانه» در مفاد توافق، «به صورتی که آژانس تعریف می نماید»، آمده است و چه ذلتی از این بیشتر.

از این مهمتر اینکه هیچ قیدی برای موقتی بودن آن ارائه نمی شود و اگر به حرف های سه وزیر در کنفرانس خبری پس از توافق رجوع شود، هیچ اثری از مسئله ی «تعلیق موقت» دیده نمی شود و فقط به «تعلیق و حتی توقف» بسنده می کنند.

حتی پس از این مسئله، جک استراو، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، در مصاحبه ی خود با بی بی سی، که توسط روزنامه ی لیبرال شرق، در تاریخ 84/11/23 منشر می شود، (دانلود فایل) در پاسخ به سوالی که حتی در این روزنامه هم از قید «توقف» استفاده شده است، می گوید: «ممکن است هر جند سالی که لازم باشد به طول بکشد. وقتی با دکتر روحانی مذاکره می شد، صحبت از تعلیق برنامه به مدت 5 تا 10 سال بود.» و این یعنی تا ابد! 10 سال در روند توسعه ی تکنولوژیک، یعنی دو برنامه ی توسعه، یعنی یک دهه عقب ماندگی!

پروتکل الحاقی از سوی دولت در آذرماه 1382 امضا شد؛ دقیقا 5 روز پس از این اقدام دومین قطعنامه شورای حکام درباره ایران تصویب شد و چند ماه بعد با وجود این برخورد از سوی سه کشور اروپایی در اسفندماه 1382، مجددا با سه کشور وارد مذاکره شدیم و توافق بروکسل شکل گرفت که در آن تعلیق مونتاژ سانتریفیوژ و ساخت داخلی قطعات آن به علاوه تعهدات سعدآباد مورد پذیرش ایران قرار گرفت و در مقابل اروپایی‌ها عنوان کردند که برای شناسایی تلاش‌های ایران، تلاش می‌کنند. هم‌چنین سه کشور تضمین می‌کنند که مدیرکل براساس پادمان جامع اگر صلاح بداند، درباره ایران گزارش دهد.

19 روز پس از توافق بروکسل سومین قطعنامه به پیشنهاد سه کشور اروپایی در شورای حکام به تصویب رسید. متاسفانه روند به گونه‌ای پیش رفته است که تیم هسته‌یی ایران حتی از سه کشور اروپایی نخواسته که آنها از قطعنامه شورای حکام حمایت نکنند و یا بانی آن نشوند. آن‌ها به چنین چیزی متعهد نمی‌شوند و کار خود را در عرصه تقابل پیش می‌برند ایران هم در عرصه فنی دست بسته شده و صرفا تعامل می کند. این‌جاست که باید این سوال را بپرسیم آیا ما مذاکره می‌کنیم؟

 

با وجود این که به مدت دو سال، ایران در این مقطع عضو شورای حکام بود، قطعنامه‌های تصویب شده علیه ایران با اجماع تصویب می‌شود و به نماینده ایران می‌گویند که از نشست هنگام تصویب قطعنامه خارج شود چراکه اگر مخالفت کند و یا رای مثبت ندهد، رویه آژانس را که مبتنی بر اجماع تصمیمات در شورای حکام است، مخدوش می‌کند. حالا اینکه انگلیسی ها اعلام کردند که میوه ی عراق را در سعدآباد چیدند، بماند. آقای روحانی، کلید دست شما، سرقفلی عزت ملت ایران نیست که هر جور دلتان خواست، خیراتش کنید.

سوئیس را اشغال کنید (3)

شناخت یک آقازاده!

پیشنهاد توهین آمیز علی مطهری: بنده پیشنهاد می کنم برای ارزیابی توان جسمی آقای هاشمی، یک مسابقه دو صدمتر بین ایشان و آقای جلیلی و یک مسابقه کشتی بین آقای هاشمی و آقای حداد برگزار کنند.

منبع

علی مطهری: شنیدیم که ظاهرا ساعت ۱۷ از دفتر مقام معظم رهبری پیامی به وی دادند که بعد از آن وی به سمت وزارت کشور حرکت کرده اما من نمی دانم که آن پیغام چه بوده است.

منبع

پیگیری های خبرنگار آریا از منابع مختلف نشان داد که در روز مورد نظر هیچ تماس تلفنی میان مقام معظم رهبری و آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی برقرار نشده است.

منبع